Gedicht van Yasmin Namavar
ben je in de regen
brokkelt uit je benen gesteente
ook je lichaam heeft spelonken, wist je dat?
sta je in je plassen van water en keien
bouwen druipsteenkegels zich op
tot je oren en daarboven
hoor je de kerkuil niet krassen terwijl je telt
hoeveel druppels vallen
tussen je grote teen en de tweede
rollen de kiezels in lawines naar beneden
maakt het uit of de wespen nog cirkelen
je stenen verliest en voetstappen of je lichaam
hetzelfde is als je gedachten en wat zie je met je ogen?
uit: Verblijf, Yasmin Namavar, 2025